جوان آنلاین: قرآن کتاب کریم و کتاب هدایتی است که هر کس با آن نشست و برخاست کند، بینایی او افزوده میشود و قلب او به نور هدایت روشن و توانش برای پیمودن راه حق مضاعف میشود.
به گزارش فارس، ماه مبارک رمضان امسال بر آن شدیم تا هر روز از این ماه نورانی، با خواندن یک آیه از قرآن مجید، سطر سطر زندگیمان را به آیات قرآن مزین کنیم و روزانه تدبری در یکی از آیات داشته باشیم.بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الر ۚ كِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَيْكَ لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ إِلَىٰ صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ(آیه اول سوره ابراهیم)
ترجمه تدبری
كِتَابٌ أَنزَلْتَهُ إِلَيْكَ این قرآن، کتابی است که به تو نازل کردیم. لِتُخْرِجَ النَّاسَ مِنَ الظُّلُمَتِ إِلَى النُّورِ بِإِذْنِ رَبِّهِمْ تا تو بتوانی به اجازه و کمک پروردگار این مردم، آنها را از تاریکیهای جهل خارج کنی و به نور رهنمون سازی. فایده نور، روشن کردن مسیر و نتیجه تاریکی، این است که انسان نداند چه باید بکند و کجا برود. برای اینکه بدانیم به چه سمتی باید برویم، به وحی الهی نیاز داریم. قرآن همان نور هدایتکننده از طرف خدای متعال است. إِلَى صِرَاطِ الْعَزِيزِ الْحَمِيدِ این نور، مردم را به راه خداوندی هدایت میکند، که همیشه شکستناپذیر ستودنی است. این مسیر هم بینقص است و اگر همه جمع شوند نمیتوانند مانع رسیدن رونده این مسیر به مقصد شوند.
قطرههای حیاتبخش
دانهها، بذرها، هستهها زیر خاکند. آنجا تاریکی در تاریکیست. آنچه باعث میشود این دانهها زنده شوند و از دل آن همه تاریکی و تنگنا بیرون بزنند و به فضای نورانی و روشنایی برسند، همان قطره قطرههای بارانی است که از آسمان فرو میبارد. یک کار باران همین است، میبارد تا دانهها را حیات بخشد و از تاریکیها به نور برساند؛ البته دانههایی که باران را بپذیرند و در وجود خود جای داده و جاری کنند، وگرنه دانههایی که به باران نرسند، یا باران به آنها نرسد یا برسد اما دریافت نکنند در همان تاریکیها میمانند و میپوسند.حال قصه ما آدمها حکایت همان دانههاست که اسیر این دنیای خاکی و پرظلمتیم و آیات قرآن نیز همان قطره قطرههای بارانند که از دریای دانش الهی برخاسته و بر قلب آسمانی پیامبر فرود آمده تا دانههای وجود آدمیان را حیات بخشد و از تاریکیهای نادانی و کفر و ظلم و فساد و گناه و پراکندگی بیرون بکشد و به عالم نور یعنی نور دانش، نور ایمان، نور صلاح و نور وحدت و یکپارچگی برساند.بنابراین آدمی منهای پیامبر وصف و حکایت دانه بیباران را دارد.
روز باران است میرو تا به شب
نه از این باران، از آن باران رب
فراتر از عقل و دانش بشری
نبوت یکی از اصول همه ادیان است، اگر بشود به آن گفت اصلی از اصول دین، بلکه بالاتر باید گفت. اینکه عرض کردیم اگر بشود گفت اصلی از اصول دین، نه به این معناست که اصل بودنش را کسی انکار بکند، نه؛ بلکه بالاتر از اصل، اصلا دین بدون اعتقاد به نبوت معنایی ندارد. دین یعنی آن برنامهای، آن مسلکی، آن مکتبی، آیینی که به وسیله پیامآوری از طرف خدای متعال رسیده، پس پیامآور و از سوی خدا آمدن، این جزء عناصر ذاتی دین است. اصلا قوام دین به این است.
چرا باید پیامبری باشد؟ چرا باید کسی از سوی پروردگار کمر به هدایت انسان ببندد؟ مگر خود انسان نمیتواند؟ مگر دانش بشری و اندیشه انسانی کافی نیست؟ پیغمبر چرا؟ پیامآوری میان غیب و شهود چرا؟ درباره فلسفه نبوت خیلی صحبت نمیکنیم. یک کلمه است و آن یک کلمه این است که حواس انسان، غرائز انسان و خرد انسان، برای راهبری و دستگیری انسان کماند.
یک سلسله موجودات با حواسشان ممکن است اداره بشوند. بعضی از حیوانات را شاید به این صورت سراغ داریم که اینها فقط از حواس خودشان مایه میگیرند؛ حواس ظاهری.اما انسان به یک نیرویی بالاتر، یک هدایتی قویتر و عمیقتر از هدایت حس، از هدایت غریزه، از هدایت عقل لازم دارد. این هدایت میآید چه کار میکند؟ میآید با حس شما رقابت میکند؟ میآید با غریزه شما مخالفت میکند؟ میآید سر عقل را به سنگ میزند؟ ابدا.
او میآید تا عقل را راهنمایی کند، تا عقل را پرورش بدهد، تا عقل دفنشده را از زیر خروارها خاک بیرون بیاورد.
فرعون دوست نمیدارد که مردم دارای عقل باشند، دوست نمیدارد که انسانها بفهمند؛ چون اگر بفهمند او وجودش باطل و افسانه خواهد شد. پس دین میآید برای چه؟ برای هدایت عقل، برای دستگیری عقل، عقل هست، اما وقتی هوس در کنارش باشد، نمیتواند درست قضاوت کند. عقل هست ولی وقتی طمع پهلو به پهلویش باشد نمیتواند درست ببیند. وقتی غرض در کنارش است، نمیتواند درست بفهمد. دین میآید هوسها را، هواها را، طمع ها را، ترسها را، غرضها را، از عقل میگیرد. عقل سالمِ کامل را تقویت میکند، تأیید میکند تا او خوب بفهمد.
** برگرفته از کتاب مسطورا؛ تبیین و حفظ ۳۰ فراز زندگیساز قرآن کریم